De moderne filosofie heeft iets met kunst. Zowat alle belangrijke filosofen, te beginnen bij Kant, hebben zich intensief met kunst ingelaten. Van veertien van hen wordt de kunstopvatting uitvoerig uiteengezet. Het zijn: Kant, Schiller, Schelling, Hölderlin, Hegel, Nietzsche, Heidegger, Benjamin, Bataille, Adorno, Blanchot, Freud, Lacan en Derrida. De nadruk in de bespreking ligt op de wijze waarop bij elke filosoof het bestaan van de kunst aan de kern van zijn filosofie raakt. De kunst is voor de filosofie een ervaring en in de mate waarin zij deze ervaring serieus neemt, ziet zij zich genoodzaakt haar fundamentele ideeën over wat kennis en waarheid is en over wat de mens is, ter discussie te stellen. Dit boek is dan ook geschreven vanuit de idee dat de filosofie van de kunst niet zomaar een `tak' van de filosofie is, maar een discipline die het denken tot aan zijn grenzen voert. De kunst spiegelt de mens zijn `filosofisch' verlangen naar waarheid terug als in een vreemde, donkere spiegel. Over de auteur(s): Frank Vande Veire is filosoof en kunstcriticus. Hij is redacteur van De Witte Raaf en doceert aan de Academie voor Beeldende Kunst te Gent. Bron: Flaptekst, uitgeversinformatie.

Prenez et mangez, ceci est votre corps. Si, dans Salo ou les 120 Jours de Sodome, Pasolini transpose le roman de Sade dans l'Italie de Mussolini, les quatre fascistes dépeints dans le film ne sont pas des doctrinaires mais des hédonistes cyniques dotés d'esprit et aux idées libertines. Ils vivent entourés d'œuvres d'art avant-gardistes et citent volontiers Baudelaire, Nietzsche et Huysmans. Pasolini suggère ainsi un lien entre le fascisme et le joyeux amoralisme d'une certaine avant-garde artistique. Il fait également sentir que le fascisme ne doit pas être entendu au niveau de la doctrine, mais compris comme une manipulation libidinale des corps dégradés et fétichisés. Le fascisme devient alors une allégorie de la société de consommation qui exhorte continûment les sujets à épuiser tout le potentiel de plaisir que recèle leur corps. Le sadisme d'une telle société est qu'elle soumet ses sujets à un Autre anonyme qui les terrorise dans l'ordre obscène du plaisir et jouit de l'impasse à laquelle conduit cet ordre.

Overzicht van de moderne kunstfilosofie aan de hand van veertien filosofen.

In de relatie van een man en een vrouw spelen macht en onderwerping een centrale rol.

Jacqueline Kennedy Onassis: Disambiguation consists of a box of 6 books, each shapes the perception of one exhibition - a recurring attempt at disambiguation. Jacqueline Kennedy Onassis is the protagonist of this serial. In six screenplays, the oblique shadow of her image comes to the fore, evoking an image that involuntarily traces the road that crosses borders and time. Against the background, shattered images grow like crooked branches, turning into a "thicket" - a collective noun, a "Jacqueline Kennedy Onassis", to be inhaled like one single retained gasp. The changing figure is always drawn against the same setting: the completely stripped display window of the White-Out Studio. This sort of periodical emptiness - which is both embodied in the blank pages of the cahier and the empty window from which it operates - comprises the space to put an impression of Jacqueline Kennedy Onassis on display. Jacqueline Kennedy Onassis is like a collection with a number of characters, plots and landscapes that disclose themselves to the public. Film sequences of non-expressive, constructed images. In each cahier, we achieve saturation as such, the neutral joiner that binds all self-contained ambiguities. The apparent absence of the main character and the emptiness of the setting turn each "Jacqueline Kennedy Onassis" into a variation on the same playful "disambiguity" - as in a reversal of the ambiguous. A continuous, drifting state of (dis)ambiguity. Contents of box: Disambiguation Volume 1: Saturation Disambiguation Volume 2: Spectacle Disambiguation Volume 3: Value Disambiguation Volume 4: Imitation Disambiguation Volume 5: Fanatism Disambiguation Volume 6: Overcome AUTHOR: Jan De Cock is a contemporary Belgian visual artist who was educated in both Ghent and Brussels. De Cock entered the 2003 Prix de la Jeune Peinture Belge ("Prize for Young Belgian Painters") competition. The artist is the first living Belgium artist to get an exhibition in MoMA. He is also only the second Belgian artist to have an exhibition in Tate Modern after Luc Tuymans. Jan De Cock is characteristically known to create large structures which refer to early modernist and suprematist sculpture and architecture.The artist likes to search for specific locations to make temporary installations, sometimes combined with the historical artwork present at the spot. He focuses on the interaction between space, work and the visitor. Contains 6 paperbacks ILLUSTRATIONS: 600

The sculpture garden and museum of the Verbeke Foundation present a collection that is equally quirky and at one with nature. Characterised by its focus on- collages and assemblages; and ?Bio-Art?, derailing in the Verbeke landscape means wandering amongst the nature that embraces the art.0Opening this Sunday, November 24 from 3pm and continuing until April 5, 2020, is the foundation?s winter program. This will see a solo show, Machinations, by Paul de Vylder; a rehang of the collage museum; book presentations; films; and other projects. The following images are a mixed selection of the upcoming program, new acquisitions, permanent installations unseen on IC, and works from the 2019 summer cycle, Coming Full Circle. 00Exhibition: Verbeke Foundation, Kemzeke, Belgium (24.11.2019 - 05.04.2020 as part of the winter exhibition).