Ooit was België een land van belofte. Een industriële wereldmacht. Een baken van vooruitgang en ondernemerschap. De motor van dit kleine wonder was de ijzeren weg, het meest ontwikkelde spoorwegnet van het Europese continent. Terwijl België op sterven ligt, wandelt Pascal Verbeken terug naar het tijdperk van de great expectations. Hij maakt een voetreis langs de Grand Central Belge, de negentiende-eeuwse private spoorlijn die Wallonië met Vlaanderen verbond. Verbeken registreert de kleine en grote tekenen des tijds. Hij luistert naar een bonte verzameling van Belgen en hun unieke, soms tragische verhalen. Wat betekent hun leven voor België? En wat betekent het verdwijnende België voor hen? Grand Central Belge is een requiem voor een verscheurd land dat zijn oude demonen niet kan verjagen. Pascal Verbeken debuteerde in 2007 met het alom geroemde en succesvolle Arm Wallonië. Voor dat boek kreeg hij de M.J. Brusseprijs voor het Beste Journalistieke Boek. Het werd ook verfilmd.

De schilder van het licht vond zijn roeping in het zwarte mijnland. Vincent van Gogh verbleef van 1878 tot 1880 in de Borinage, de legendarische mijnstreek in België. Het was een cruciale periode in zijn leven. Als evangelist reisde hij naar Wallonië om het woord van God te verkondigen aan de mijnwerkers, maar hij mislukte. Het waren maanden van armoede en ontreddering. In die diepten van ellende koos hij uiteindelijk voor de kunst. In Duistere wegen volgt Pascal Verbeken het spoor van Vincent van Gogh. Hij tekent de turbulente geschiedenis op van de Borinage aan het einde van de negentiende eeuw en verkent de wereld die de schilder achterliet. In protestantse kerken, volkshuizen en mijncités luistert Verbeken naar de laatste getuigen van een verzonken België en hij registreert de tekenen des tijds in een streek die altijd mythisch gebleven is.

Vincent van Gogh verbleef van 1878 tot 1880 in de Borinage, de legendarische mijnstreek in België. Het was een cruciale periode in zijn leven. Als would-be-evangelist reisde hij naar Wallonië om het woord van God te verkondigen aan de mijnwerkers, maar hij mislukte en zonk weg in een diepe crisis. Het waren maanden van armoede, isolement, ontreddering en grote geestelijke nood. Zijn waanzin, die al langer sluimerde, flakkerde voor het eerst hoog op in de armoedige straten rond de mijntorens en terrils. In diepten van ellende koos hij uiteindelijk voor de schilderkunst. Vincent van Gogh, de schilder van het licht, vond zijn ware roeping in het zwarte land.0In 'Duistere wegen' volgt Pascal Verbeken het spoor van Vincent van Gogh in de mijndorpen Pâturages, Wasmes en Cuesmes. Zich onder andere baserend op Van Goghs brieven, tekent Verbeken de bijzonder turbulente geschiedenis op van de Borinage aan het einde van de negentiende eeuw en gaat na wat er nog overblijft van de wereld die de schilder achterliet. Uit de bloedige stakingen van de mijnwerkers werd een arbeidersbeweging geboren die het Europese politieke landschap zou hertekenen. In protestantse kerken, volkshuizen en mijncités luistert Verbeken naar de laatste getuigen van een verzonken België en hij registreert de grote en kleine tekenen des tijds in een streek die altijd mythisch gebleven is.

Een Vlaamse journalist reist door Wallonië, interviewt mensen en schetst een beeld van de hedendaagse problematiek.

Brussel is de meest gehate stad van België en de Europese Unie. De hoofdstad van een half miljard Europeanen roept beelden op van verval, armoede, chaos en bureaucratie. 'It's like a hellhole,' verklaarde Donald Trump. Maar Brussel is ook de onvermoede broedplaats van utopieën, urbanistische experimenten en Grote Maatschappelijke Vergezichten. Karl Marx schreef er zijn Communistisch Manifest, salafisten broeden er op de vestiging van een religieuze heilstaat en de eu bouwt er aan het meest ambitieuze politieke project sinds de Tweede Wereldoorlog. Brussel toonde zich bovendien een toevluchtsoord voor dissidente hemelbestormers en artistieke vrijbuiters zoals Charles Baudelaire, de grootste Brusselhater aller tijden. Sommige dromen veranderden de wereld, andere vielen stuk op de Brusselse kasseien. In Brutopia volgt Pascal Verbeken het spoor van de dromenjagers. Hij verkent Europese salons en achterbuurten, luistert naar denkers, daklozen, prostituees, politieke leiders en nieuw aangespoelde plannenmakers. Verbeken leidt de lezer op magistrale wijze door deze geschiedenis van de Brusselse dromen en legt zo de hedendaagse ziel bloot van deze mysterieuze stad.

Verslag in woord en beeld van een pelgrimstocht van vier hedendaagse bewonderaars naar het sanatorium waar in 1928 de Vlaamse dichter Paul van Ostaijen stierf.

De geschiedenis van Europa in de 20e eeuw aan de hand van een Poolse tiener die in 1911 naar Antwerpen reisde vanwaar miljoenen Europeanen naar de Verenigde Staten emigreerden.

En 1903, le journaliste francophone d'origine flamande Auguste De Winne signait A travers les Flandres, le récit de son voyage dans les " puits de tristesse ", ravagés par la misère, la famine, l'analphabétisme et l'exploitation. Sous le titre Door arm Vlaanderen, cet ouvrage allait devenir un classique en Flandre. Cent ans plus tard, Pascal Verbeken fait le voyage dans l'autre sens et traverse les campagnes du Brabant wallon pour rejoindre l'ancien sillon industriel formé par le Borinage, La Louvière, Charleroi, Seraing et Liège, où se sont installés la plupart des 500 000 immigrés flamands et leurs nombreux successeurs italiens, maghrébins... Entre les deux récits, la Belgique d'antan a disparu. La pauvre Flandre est devenue l'une des régions les plus riches d'Europe. Pour la Wallonie, en revanche, les dernières décennies ont été sans pitié. Que s'est-il passé dans cette région qui avait été l'une des plus prospères du monde occidental ? Tordant le cou à une série de clichés et reprochant à la Flandre son triomphalisme, Pascal Verbeken se livre ici à une analyse sans parti pris et sans concession de la société wallonne. Il donne la parole à des dizaines de Wallons, dont beaucoup sont issus de familles flamandes ayant trouvé autrefois refuge en " terre promise ". Ce qui en ressort est le portrait multiple et touchant d'une région qui, aujourd'hui en pleine période de transition, tente de retrouver sa fierté.

- Discover the hidden stories behind the historical treasures of the University of Ghent - A must-buy not only for those affiliated with the university, but also for anyone fascinated by what objects reveal through their historical context On 9 October 1817 Ghent University welcomed its first students. Two hundred years later this moment is celebrated with a beautiful publication in which the history of the university is told in words and images, by means of two hundred objects that each carry a piece of the story: from the student card of Vuile Mong (Dirty Mong), via the forceps of Jan Palfijn, to the ermine on the rector's gown. The book reveals why the cover of Gorki's last record would have looked completely different without the university's Morphology Museum and how the ECOCar Energy 5 can take you from Stockholm to Barcelona on the equivalent of just one litre of petrol. It also tells you what the acclaimed Armenian poet Varoujean has to do with Ghent University. This book is an absolute must for all students of Ghent University, past and present - but also for those who enjoy discovering the hidden stories behind objects.

In Arm Wallonië gaat Verbeken on the road, dwars door het platteland van Waals-Brabant en verder langs de oude industriële as van de Borinage, La Louvière, Charleroi, Seraing en Luik. De foto's van Michiel Hendryckx spreken boekdelen. Het oude België is inmiddels dood. Arm Vlaanderen is een van de rijkste, best toegeruste regio's van Europa geworden. Voor Wallonië waren de voorbije decennia meedogenloos. Wat is er gebeurd met het beloofde land? En welke toekomst heeft het nog? Pascal Verbeken maakt een indringende analyse van de Waalse samenleving, rekent af met tal van clichés en herinnert rijk Vlaanderen opnieuw aan zijn schamele verleden. Hij laat tientallen Walen aan het woord. Het resultaat is een veelkantig, ontroerend tableau van een land dat moeizaam zijn verloren trots tracht terug te vinden.