Xavier Tricot is gefascineerd door de realiteit. Die realiteit duikt steeds weer in zijn figuratief werk op: de Holocaust, JFK, de mens op de maan, de atoombom, een terrorist... Maar Tricot beeldt die realiteit niet zomaar uit. Hij is een paradoxale realist. Hij schildert de realiteit via omwegen. Xavier Tricot begon met schilderen in de jaren 80. In 1988 had hij zijn eerste persoonlijke tentoonstelling in Oostende. Zijn eerste werken waren monochroom, vaag geschilderd. Het waren letterlijk 'grisailles' - meteen ook de titel van twee tentoonstellingen van Xavier Tricot die plaats- hadden in Parijs in 1997 en in Oostende in 1999. De terrorist uit 2013 (naar een eerste versie uit 1997) die op de affiche van zijn tentoonstelling in de Venetiaanse Gaanderijen te Oostende prijkt is een voorbeeld uit die periode. Maar Tricots werk is niet zo makkelijk onder één noemer te brengen. Hij zet meer dan één strategie in om de realiteit te benaderen. Heel wat doeken van Tricot lijken de oppervlakte van een object af te tasten. Ze zijn het resultaat van een zoektocht - paradoxaal genoeg als het ware blind en op de tast - op zoek naar ijkpunten, naar zekerheden in de visuele werkelijkheid. Soms is nauwelijks te zien wat een doek voorstelt, of schildert hij zijn onderwerp de zee - door een jaloezie, of schildert hij de barsten in een ruit, de dauwdruppels op een spinnennet, de bijen in een honingraat, de x-stralen- opname van een hand. De schilderijen van Tricot vormen een collectief schimmenspel. Exhibition: Venetiaalse Gaanderijen, Oostende, Belgium (14.3.-21.4.2014).

Cette étude inédite met pour la première fois en lumière la psychose paranoïaque dont souffrait Ensor. Stéphanie Moris a rassemblé des documents exceptionnels, non publiés à ce jour, et se fonde sur les déclarations mêmes de l'artiste pour nous faire suivre l'évolution des troubles psychiques d'Ensor, du déclenchement de la psychose à sa pacification. L'analyse met en exergue le rôle salvateur de la musique à laquelle se consacre Ensor au tournant du siècle, de l'identification à Wagner jusqu'à la réalisation de son ballet La Gamme d'amour, où communient poésie, musique et peinture, en référence à «L'art total». Par un investissement dans la création musicale, l'artiste s'est employé en une auto-thérapie insolite, à conjurer la menace du chaos interne. Une place significative est laissée dans cette approche lacanienne aux paroles d'Ensor, par le biais de nombreuses citations puisées dans ses écrits épistolaires, autographes ou publiés.

La cathédrale Notre-Dame de Tournai - qui s'honore d'appartenir depuis l'an 2000 au patrimoine mondial de l'UNESCO - comprend les plus vastes et les plus remarquables peintures monumentales de l'époque romane en Belgique. La présente publication rend compte de leur étude, préalable à la restauration de l'édifice, réalisée en 2004-2005. Au nombre des décors analysés, la primeur revient sans conteste aux ensembles iconographiques, à situer vers 1160-1170. Les plus importants figurent dans le transept: la légende de sainte Marguerite et la Jérusalem céleste; d'autres encore ornent les chapelles Sainte-Catherine et Sainte-Marie-Madeleine.