The nuthatch, Sitta europaea L., is a small (23 g), cavity-nesting woodland bird which, since the 1970s, has been expanding its range in Britain. However, within this range, the species is notably scarce in an area of eastern England. This gap in the species distribution could arise for several reasons including habitat quality, local landscape structure, regional landscape structure and climate. Field surveys and logistic models of breeding nuthatch presence/absence were used to investigate the relative influences of habitat quality, landscape structure and climate on the prevalence of nuthatches in eastern England. Field surveys of woods in the study area indicated that habitat quality was sufficient to support a nuthatch population. A model of habitat occupancy in relation to local landscape structure, developed in the Netherlands, was applied to the study area. The number of breeding pairs predicted for the study area by the model was lower than expected from habitat area alone, suggesting an additional effect of isolation. However, observed numbers were even lower than those predicted by the model. To evaluate the possible roles of climate and large-scale landscape structure on distribution, presence/absence data of breeding nuthatches at the 10-km grid square scale were related to variables describing climate and the amount and dispersion of broadleaved woodland. While climate in the study area appeared suitable, models including landscape variables suggested that the study area as a whole was unlikely to support nuthatches. Although suitable habitat was available, woodland in the study area appeared to be too isolated from surrounding nuthatch populations for colonisation to be successful. This situation may change if current increases in both national and regional populations continue, thus increasing the number of potential colonists reaching the study area.

In this paper we examine the influence of geographical and land-use factors on breeding bird species richness in small woods within farmland. In many European agricultural landscapes, small woods represent the major component of semi-natural habitat available to wildlife. We used census data (for woods of up to 15 ha) from six study areas in four countries (The Netherlands, U.K., Denmark and Norway) to construct species-area relationships for woodland birds. An additional relationship for Sweden was obtained from the literature. Species richness, and the parameters of the species-area relationships, were then related to the latitude, longitude and percentage woodland cover of each study area. Overall, species richness across all woods in each study area declined with increasing latitude; the proportion of resident species also declined, but that of migrants increased. Numbers of migrant species also increased with increasing woodland cover. Both the slopes and intercepts of the species-area relatio nships declined with increasing latitude. Thus not only were fewer species available to colonise individual woods at higher latitudes, but the return in terms of species richness for a given increase in area was also less than at lower latitudes. From the species-area relationships, the numbers of species expected to breed in woods of 1 ha and of 15 ha decreased from 13 and 21, respectively, in The Netherlands (latitude 51.7 degrees) to 7 and 13, respectively, in Denmark (latitude 56.3 degrees). Other factors influencing species richness on both local and geographical scales are discussed.

Het LARCH-model is een onderdeel van het instrumentatium van Alterra voor toepassing van ruimtelijk ecologische kennis. Dit rapport beschrijft een deel van de ontwikkeling en onder-bouwing van LARCH aan de hand van gegevens van één soort: de boomklever (Sitta europaea). Het bevat een onderbouwing voor de norm 'netwerk afstand' - nodig voor het begrenzen van habitat netwerken - op basis van het dispersievermogen van een soort. Het bevat een onderbouwing van de norm 'locale populatie afstand', nodig voor het begrenzen van netwerken. Tenslotte bevat het een hoofdstuk over de mogelijkheden en de wenselijkheid van het uitbreiden van de uitvoer van LARCH met 'de duurzaamheid van locale populaties', naast de bestaande uitvoer 'de duurzaamheid van netwerkpopulaties'.

In het kader van het beschermingsplan moerasvogels is de relatie tyussen vegetatiesuccessie en het voorkomen van moerasvogels in de broedtijd onderzocht. Op grond van inzicht in ruimtelijke processen in populaties en habitateisen van de 10 belangrijkste moerasvogelsoorten in relatie tot de vegetatiesuccessie in moerassen worden aanbeveling voor beheerders geformuleerd. Daarbij wordt een strategie voor het behoud van moerasvogelpopulatie geformuleerd volgens het principe ‘moerasvogels houden is moerassen behouden’

Deze studie had tot doel het verband tussen de broedvogels en de hoeveelheid opgaande begroeiing in een kleinschalig cultuurlandschap kwantitatief te beschrijven. Het gaat in het bijzonder om de invloed van de hoeveelheid bos, de lengte aan houtwallen en de verhouding daartussen. Een eis aan de resultaten was dat deze toepasbaar waren in de landinrichting