Grepen uit acht eeuwen geschiedenis van de joodse gemeenschap in Antwerpen, aangevuld en verlevendigd met beschouwingen over de holocaust in België en over de structuur van de hedendaagse Antwerpse joodse gemeenschap.

Dit boek gaat over Vlaanderen, zijn cultuur en cultuurbeleid. Wim De Pauw maakt een doorlichting van de opeenvolgende cultuurministers. Hij heeft hierbij vooral aandacht voor de maatschappelijke en culturele ontwikkelingen in de wereld die een beleid mee sturen. Ondanks het feit dat de ministers elk hun eigen accenten legden, valt er toch één constante op: de aandacht die er van uit het beleid gaat naar onze taal en culturele identiteit. Wel blijft het vergeefs zoeken naar een omschrijving of definitie van dit laatste. En toch, bekijken wij de foto?s van Herman Selleslags, dan merken we dat er misschien wél zoiets bestaat als ?typisch Vlaams?. Al schuilt dat typische net in de verscheidenheid: Een volksfeest in de Antwerpse Seefhoek, Eddy Wally, Lernaut en Hauspie, de ?nieuwe? Belgen, een Joods huwelijksfeest, Arno, Eddy Merckx, stakende dokwerkers tot en met een homokoppel van de motorbende ?The Outlaws?. Op een poëtische manier toont Herman Selleslags ons zijn eigenzinnige visie op Vlaanderen. Johan Swinnen tenslotte, plaatst het oevre van Selleslags in een breder fotografisch perspectief. Dit helpt ons om de fotos vanuit een meer theoretische blik te aanschouwen.

De geschiedenis van Europa in de 20e eeuw aan de hand van een Poolse tiener die in 1911 naar Antwerpen reisde vanwaar miljoenen Europeanen naar de Verenigde Staten emigreerden.

Biografie van de Franse zanger, liedjesschrijver, acteur, en provocateur Serge Gainsbourg (1928-1991). - Sinds ze in 1985 oog in oog stonden raakte Rudolf Hecke gepassioneerd door Serge Gainsbourg. Hij begon een zoektocht naar alles wat over de mens en artiest geschreven is. Het leverde een meterslange schat aan boeken en kranten- en tijdschriftknipsels op, maar ook de vaststelling dat er niet één origineel Nederlandstalig werk bestaat dat Gainsbourgs verhaal vertelt. Meer dan 20 jaar na zijn dood is de tijd dat in Vlaanderen en Nederland alleen 'Je t'aime, moi non plus' een belletje deed rinkelen definitief voorbij. Radiomakers doorspitten Gainsbourgs rijke oeuvre, en het vormt een inspiratiebron voor een erehaag van lokale artiesten. Rudolf zag zijn kans schoon. Hij schreef het verhaal als het dichtvallen van een deur. De lezer wordt opgesloten in Gainsbourgs leven en kijkt naar buiten als door de anus van diens bulterriër Nana. De wereld komt er blijvend anders uit te zien. Gainsbourg betekent levenslange passie en pijn, tot de blauwe wolken zich sluiten.