In de poëzie van Thomas Möhlmann komt af en toe een personage langs dat naar de naam Momo luistert. Momo was stationswachter, minderjarige hotelreceptionist, soms meer jongen, soms meer meisje. In Dankbaar lichaam is Momo terechtgekomen in een kleine, hechte gemeenschap. De bundel vertelt over de liefde die zich tussen hem en een dorpsdochter ontvouwt, inclusief de dramatische gevolgen voor hem, haar, haar vader en de hele gemeenschap. Het verhaal wordt gedeeltelijk door omstanders en betrokkenen, en grotendeels door de twee geliefden verteld. Elk afzonderlijk gedicht is een korrel in de caleidoscoop die zicht geeft op de grootste waarheid waartoe de menselijke soort in staat blijkt: liefde overwint alles, zelfs als niet iedereen het overleeft. Dankbaar lichaam is Möhlmanns meest liefderijke dichtbundel ooit. Thomas Möhlmann (1975) publiceerde vier dichtbundels, dertien bloemlezingen en − samen met Ellen Deckwitz en Ingmar Heytze − de bundeling gedichten en columns Game of Poems. Gedichten van IJs en Vuur. Zijn werk werd genomineerd voor de C. Buddingh'-prijs en de Jo Peters Poëzieprijs en bekroond met de Dunya Poëzieprijs en de Lucy B. & C.W. van der Hoogt-prijs. Over eerdere dichtbundels: 'Zoals alle goede eigentijdse kunst toont Möhlmanns poëzie niet zozeer wat er is, maar roept ze op wat diep daaronder ligt, of zou kunnen liggen.' NRC HANDELSBLAD 'Vitale, kleurrijke poëzie, een mooi tegenwicht voor de donkere kanten van onze samenleving.' DE MORGEN 'Zijn gedichten zijn steengoed, hun effect werkt lang na.' ONS ERFDEEL

Alle vogels slaan hun vleugels uit: 'niet om te willen/ vliegen, maar uit pure schrik'. In een tijd waarin steden zinken en buitenwijken branden, kan de dichter niet langer verwonderd aan de zijlijn blijven staan. Gesterkt door een leger van illustere voorgangers en hedendaagse inspiratiebronnen, schrijft Thomas Möhlmann zich in Ik was een hond een weg naar een bewoonbare toekomst. Familie, liefde, politiek: alles van waarde weert zich. Waar we precies vandaan komen is aan het oog onttrokken en waar we eindigen is onbekend, maar 'we leven nog, alles wat je denkt, alles wat/ je wilt, kunnen we wat mij betreft nu nog worden'.

Het succes van HBO's Game of Thrones is ongeëvenaard. Wereldwijd kijken er 40 miljoen mensen naar de serie. Al enkele jaren schrijven dichters Ellen Deckwitz, Ingmar Heytze en Thomas Möhlmann bij elke aflevering een 'Poem of Thrones'. Dit hartstochtelijke nerdy hobbyproject nam al snel een vlucht via drukbezochte optredens op onder meer het Schotse StAnza International Poetry Festival. Bij hun optreden op Lowlands moest door de drukte velen de toegang tot de tent worden ontzegd. Game of Poems reflecteert, filosofeert, bekritiseert én complementeert, en is daarom een onontbeerlijke bundel voor iedereen die iets heeft met Game of Thrones, met de beste Nederlandse poëzie van dit moment, of met allebei. ELLEN DECKWITZ (1982) is dichter, columnist, ongeslagen slamkampioene, Eurovisie Songfestival-deskundige en Slimste mens-finaliste. INGMAR HEYTZE (1970) is dichter, columnist, performer en presentator. Hij was de eerste stadsdichter van Utrecht. Heytze won verschillende prijzen, waaronder de C.C.S. Croneprijs voor zijn gehele oeuvre. THOMAS MÖHLMANN (1975) is dichter, redacteur, bloemlezer en schrijfdocent. Hij publiceerde vier dichtbundels en twaalf poëziebloemlezingen en stond net als Ellen en Ingmar overal als dichter op de planken.

In de poëzie van Thomas Möhlmann komt af en toe een personage langs dat naar de naam Momo luistert. Momo was stationswachter, minderjarige hotelreceptionist, leraar/leerling, soms meer jongen, soms meer meisje. 0In 'Een dankbaar lichaam' is Momo terechtgekomen in een kleine, hechte gemeenschap. De bundel vertelt over de liefde die zich tussen hem en een dorpsdochter ontvouwt, inclusief de dramatische gevolgen voor hem, haar, haar vader en de hele gemeenschap. Het verhaal wordt gedeeltelijk door omstanders en betrokkenen, en grotendeels door de twee geliefden verteld. Elk afzonderlijk gedicht is een korrel in de caleidoscoop die zicht geeft op de grootste waarheid waartoe de menselijke soort in staat blijkt: liefde overwint alles, zelfs als niet iedereen het overleeft. 'Een dankbaar lichaam' is Möhlmanns meest liefderijke dichtbundel ooit. 0.