Guido Gezelle schreef enkele van de mooiste natuurgedichten uit de Nederlandse literatuur. De taal in zijn gedichten is meesterlijk, de vorm afwisselend en virtuoos. Toch leefde hij in de 19e-eeuwse stad, plek van industrialisering en grauwe verstedelijking. Op vraag van het Gezellearchief en Poëziecentrum verkennen inleider Geert Buelens en multitalent Lies Van Gasse wat Gezelles natuurlyriek verbindt met onze leefwereld. Zo blijkt hij ons ook in de 21ste eeuw nog heel wat te vertellen te hebben.00Hoe klassiek de gedichten van Gezelle ook zijn, hun thematiek is brandend actueel. In een ritmische, muzikale en zingbare taal brengt hij de natuur in beeld. Wat klein is, wordt groot in zijn gedichten. Lies Van Gasse gaat volop in dialoog met het werk van Gezelle. Rondom een persoonlijke selectie uit zijn gedichten weeft ze een tekstloos graphic poem dat niet alleen de gedichten illustreert, maar ze ook van een nieuwe context voorziet. Want had Gezelle vandaag de dag geleefd, was hij dan een dichter geweest of een KSA-leider, een klimaatactivist, een vogelspotter?00De bundel is een coproductie met het Guido Gezellearchief van de Openbare Bibliotheek Brugge naar aanleiding van het eigentijdse belevingsplatform gezelle.be.

'Graphic poem' over een walvisvaarder die zich gaandeweg vereenzelvigt met zijn prooi.

Dit boek is het resultaat van meer dan tien jaar onderzoekswerk en reizen doorheen vier culturen op zoek naar prehistorische tekeningen en gravures. Beeldend kunstenaar Veerle Rooms brengt een synthese met eigen kijk en hedendaagse uitvoering. De beelden staat in dialoog met originele gedichten, interactief tot stand gekomen van de handen van Marlee de Crée, Peter Holvoet-Hanssen, Willem Persoon en Lies Van Gasse. Naar het Engels vertaald door Anne Marie Sauer. Overal ter wereld hebben tekens en figuren op stenen en rotsen, langs wanden en in grotten de aanwezigheid van mens en dier aangetoond. Veerle Rooms ging op zoek naar tekens over de verschillende continenten.

Ergens in een wachtkamer vol zorgen zitten Moederhoofd en Zoontje. Via de tekening van Zoontje, vol zwierige lijnen en verfspatten, neemt Lies Van Gasse de lezer mee in Moederhoofds hersenpan. Daar wriemelt er van alles: mieren, bijen, termieten, buffalowormen en meelwormen. Maar ook de muizenissen van een bekende zanger, de notities van Vlinderonderzoeker en de insectenverhalen uit een kinderboek. Terwijl Moederhoofd zich zorgen maakt en Zoontje geniet van het krekelorkest, krioelen er steeds meer beestjes over de pagina's. Van Gasse richt haar blik op de wereld van de kruip- sluip- en zoemdieren, maar confronteert zij ons zo niet vooral met het grote leven daaromheen?